A crisis de Arxentina e como pode afectar a Uruguai

A crisis de Arxentina e como pode afectar a Uruguai

Arxentina atravesa unha dura crise de confianza. Iso fai que a súa moeda perda forza fronte ao dólar, que os seus títulos de débeda se desvaloricen e que o temor dos arxentinos a unha nova crise léveos a postergar decisións de consumo e investimento. Todo iso ten un impacto en Uruguai que vai máis aló

Arxentina atravesa unha dura crise de confianza. Iso fai que a súa moeda perda forza fronte ao dólar, que os seus títulos de débeda se desvaloricen e que o temor dos arxentinos a unha nova crise léveos a postergar decisións de consumo e investimento.

Todo iso ten un impacto en Uruguai que vai máis aló de se o dólar sobe moito ou pouco. O billete verde en Arxentina rubiu 13% nos últimos 20 días. En Uruguai o aumento tamén foi significativo (7%). O problema vén polo lado da inestabilidade e incerteza que se instalou no país veciño. E o difícil que ven os expertos unha saída rápida e sinxela para eses problemas.

Pero sobre todo, esta crise en Arxentina debe ser vista polos uruguaios como unha lección do que pasa cando se fai oídos xordos a quen advirten por desequilibrios que máis vale reverter a tempo.

Os mercados financeiros parecen darlle as costas a Arxentina e o seu goberno. A paciencia ten os seus límites e a falta de resultados esgotou as esperanzas dos mercados en que o equipo do presidente Mauricio Macri fose capaz de encarrilar a difícil situación macroeconómica e financeira que deixou a administración anterior kirchnerista.

Os problemas arxentinos son moito maiores que una suba brusca do dólar e sobre todo, remóntanse a moito antes que os últimos 20 días. Brecha fiscal insustentable, inflación por encima do 20% anual, desconfianza dos axentes económicos no porvir da economía, atraso cambiario cada vez máis pronunciado. É un combo difícil de combater, co que asumiu a administración Macri.

Pero cando un presidente asume cun discurso que se sostén no mal que o fixeron os outros e a súa capacidade para encarrilar a situación, o problema pasa a ser dese presidente e o seu equipo cando a economía se segue torcendo e non pode cumprir coa súa promesa.

Macri deixou boa parte do seu capital político nun axuste fiscal que tentou ser moi gradual e inocuo e que xustamente nese gradualismo, perdeu eficacia á hora de corrixir os desequilibrios da economía.

A dificultade que ten hoxe Arxentina para acceder ao financiamiento pon en xogo a viabilidade do gasto público nos niveis actuais. Pola vía dos feitos e de vez, o goberno parece estar forzado a iniciar o axuste que preferiu non facer en tempos nos cales o custo económico, político e social fose menor.

Lea tamén: Emprego, gradualismo e xubilacións: que podería pedirlle o FMI a Arxentina?

Todo isto ten un custo para Uruguai, un país que se permitiu determinados descoidos macroeconómicos coa escusa de que o desaxuste respecto da rexión facíano inmune aos problemas da veciñanza.

Aínda que hai varios elementos que lle permitiron a Uruguai crecer mentres os seus veciños se estancaban ou mesmo caían era a vantaxe cambiaria que lograra conseguir respecto de Arxentina e Brasil. Non era que Uruguai estivese ben ?pola contra, o tipo de cambio local atrasouse?. Era que os veciños estaban aínda peor.

Esa vantaxe, aos poucos estase perdendo. Nos últimos 12 meses, o dólar en Uruguai subiu 7%, pero en Brasil o incremento foi de 13% e en Arxentina, de 47%. Desta maneira, Uruguai perde atractivo en prezos fronte a dous socios comerciais que a través do turismo e algunhas industrias, sosteñen boa parte do dinamismo local dos últimos tempos.

Pero máis aló da cuestión cambiaria, a inestabilidade rexional prexudica a toda a veciñanza. Nos últimos 15 anos, Uruguai logrou reducir a súa vulnerabilidade respecto de Arxentina e Brasil. Con todo seguen pesando moito principalmente en sectores industriais intensivos en man de obra e nas exportacións de servizos.

Todo parece indicar que Arxentina non vai poder seguir demorando os axustes que require a economía. Sen dúbidas vai ter que pagar o prezo de postergar o inevitable. Parte dese prezo vaino a ter que pagar tamén Uruguai, que por anos creceu sostido nunha situación rexional que non podía perpetuarse.

Uruguai debería ver a situación arxentina como unha fonte de aprendizaxes, sobre o custoso que pode chegar a ser desatender as advertencias que chaman a atención pola magnitude do gasto e da débeda, pola importancia de defender a estabilidade de prezos e a necesidade de maior apertura comercial.

Autor

Xornal Galego
ADMINISTRATOR
PROFILE

Posts Carousel

Leave a Comment

You must be logged in to post a comment.

Autor