A Axencia Estatal de Meteoroloxía presenta o seu balance climático da primavera e a súa predición do verán

Xoves 21 de xuño de 2018
Balance climático da primavera e predición do verán Pool Moncloa
As previsións da Axencia Estatal de Meteoroloxía (AEMET) para o próximos tres meses inclínanse cara a un escenario con temperaturas lixeiramente por baixo do habitual en Canarias e por encima dos valores normais no extremo oriental peninsular e Baleares. No resto do territorio non se aprecian sinais concluíntes.

En canto á precipitación, os modelos de predición estacional non aprecian sinais concluíntes sobre o valor que poden alcanzar as precipitacións, xa que o tres rangos, normal, seco e húmido, son igualmente probables.

Unha primavera fría e extremadamente chuviosa
AEMET realizou tamén un balance climático e unha análise meteorolóxica da primavera 2018 que agora conclúe.

Temperaturas
O trimestre primaveral marzo-maio 2018 foi frío en España, cunha temperatura media de 13,4ºC, valor que queda 0,2ºC por baixo da media desta estación (período de referencia 1981-2010). Tratouse da vixésima oitava primavera máis fría desde 1965 e a cuarta máis fría desde o comezo do século XXI, por detrás das primaveras de 2004, 2013 e 2016.

As temperaturas máximas situáronse en media 0,8º por baixo do valor normal do trimestre, mentres que as mínimas, debido á maior nebulosidade estiveron 0,3º por encima dos seus valores normais.

A primavera comezou cun mes de marzo moi frío, cunha temperatura media que se situou 1,3ºC por baixo da normal do mes. Abril resultou cálido, cunha temperatura media 0,7ºC superior á normal, mentres que maio foi normal e a súa temperatura que coincidiu coa media do mes.

Durante a primavera foron frecuentes os episodios fríos. Os valores máis baixos entre os observatorios principais corresponderon ao Porto de Navacerrada, onde se rexistraron -10,3ºC o 22 de marzo, Izaña, con -5,6ºC o 20 de abril, Valladolid/aeroporto, con -5,5ºC o 22 de marzo, e León, onde se mediron 4,6ºC tamén o 22 de marzo. Foron frecuentes as xeadas en zonas de montaña e en ambas as mesetas, destacando entre observatorios principais os 53 días de xeada do Porto de Navacerrada, os 17 de Izaña e os 16 observados en León e Molina de Aragón.

En canto a temperaturas elevadas, destaca o prolongado episodio cálido que se estendeu entre os días 15-27 de abril, no que tanto as máximas como as mínimas situáronse en valores moi por encima dos normais para a época do ano. As temperaturas máis altas entre observatorios principais rexistráronse en Ourense, con 32,2 ºC o 24 de abril, Almería/aeroporto, onde se mediron 32,1 ºC o 24 de maio, Sumidoiro/basee aérea, con 31,5 ºC o 25 de maio, Tortosa, con 31,2 ºC o 25 de abril, e Murcia, tamén con 31,2 ºC o 23 de maio.

Precipitacións
A primavera foi no seu conxunto extremadamente húmida, cunha precipitación media sobre España de 317 mm, valor que supera nun 83 % o valor medio do trimestre segundo o período de referencia 1981-2010. Coa información dispoñible pódese afirmar que esta primavera foi a máis chuviosa de toda a serie desde 1965, seguida da primavera do ano 1971, en que a precipitación foi de 313 mm, e da do ano 2013, con 288 mm.

Iniciouse o trimestre de primavera cun mes de marzo extremadamente húmido, cunha precipitación de 163 mm, que supón un 347% do triplo do valor normal, abril foi moi húmido cunha precipitación en conxunto de 89 mm que supera nun 37% ao valor normal e maio resultou normal cunha precipitación de 65 mm superior nun 7% ao seu correspondente valor normal.

O valor máis elevado de precipitación máxima diaria rexistrado nesta primavera nun observatorio principal foi de 67 mm o día 9 de marzo no Porto de Navacerrada, seguido de Cáceres con 55 mm tamén o día 9 de marzo, e de 52 mm o día 10 de abril en Ceuta.

En canto aos acumulados de precipitación do tres meses de primavera nos observatorios principais, cabe destacar que en 10 deles superouse o anterior valor máis alto da correspondente serie. Por exemplo a estación MADRID-RETIRO rexistrou o maior valor de precipitación en marzo na súa serie de 125 anos (1893-2017) con 140.7 mm, excedendo de maneira folgada os 123.8 mm do ano 1947, anterior record. Ademais fíxoo cun máximo diario relativamente baixo, 23.7 mm, e un elevado número de días de precipitación apreciable, 21, o que dá idea de que este novo record mensual realmente correspóndese cunha persistencia no tipo circulación e non cunha situación particular.

Período do 1-15 xuño
Iniciouse o mes de xuño con temperaturas inferiores aos valores normais, e. Posteriormente o día 8 houbo un lixeiro ascenso de temperaturas pero continuaron quedando por baixo dos valores normais ata o 13 de xuño, cando aumentaron as temperaturas, alcanzando valores próximos aos valores normais e mesmo superándoos. En conxunto, a temperatura media para todo o país do período do 1 ao 16 de xuño resultou notablemente inferior aos seus valores normais.

Nas dúas primeiras semanas de xuño as precipitacións estiveron presentes case todos os días en diferentes áreas de península e Baleares, quedando Canarias sen apenas precipitación. A partir do día 13 as precipitacións foron escasas e só tiveron lugar no norte da Península e de Canarias. Como resultado, as precipitacións acumuladas no conxunto do territorio a mediados de xuño, quedan algo por encima do valor normal do total dun mes de xuño.

Ano hidrolóxico
O ano hidrolóxico iniciouse o 1 de outubro cun outono moi seco. Despois dun inverno e unha primavera chuviosos, a data de 17 de xuño de 2018 a precipitación acumulada é de 626 mm que supón un 15% por encima do valor normal (546 mm).

As cantidades acumuladas desde o 1 de outubro ata o 17 de xuño de 2018, son superiores aos valores normais en gran parte de España, salvo en extensas áreas da vertente mediterránea, ao leste da provincia de León, a metade oeste de Galicia, oeste de Baleares e gran parte de Canarias, onde as precipitacións son inferiores aos valores normais, e non alcanzan o 75% dos devanditos valores no litoral mediterráneo desde Tarragona ata o norte de Alacante, en extensas áreas de Murcia e Almería, sur de Canarias e algúns puntos ao suroeste da Coruña e nordeste de Xirona.

Series temporais dos gases de efecto invernadoiro
Segundo as medidas realizadas no observatorio de AEMET en Izaña (Tenerife), que é un dos 8 observatorios do mundo que miden a concentración destes gases en atmosfera libre, o CO2 mostra unha clara tendencia crecente desde 1984. Esta tendencia positiva, cun valor medio para toda a serie de +1.9 ppm/ano, se ha ido acelerando co tempo. Así, durante os primeiros anos a tendencia era dun aumento de +1.85 ppm/ano e nos últimos 10 anos é de +2.3 ppm/ano.

Estes resultados do aumento do CO2 non son locais, o aumento está a ocorrer en todo o planeta. Obsérvase na gráfica de CO2 dos observatorios de Izaña (Tenerife) e de Mauna Loa, en Hawaii (EEUU), no outro lado do mundo, que, salvo diferenzas diarias, mostran exactamente a mesma evolución estacional e a mesma tendencia. Trátase dun fenómeno que afecta a toda a atmosfera do planeta Terra.