Reportaxe: O estigma dos celos e a vinganza

Reportaxe: O estigma dos celos e a vinganza

ASUNTOS SOCIAIS O estigma dos celos e a vinganza As profundas marcas nos seus rostros, nos seus pescozos ou nas súas mans non deixan a ninguén indiferente. Son dominicanas atacadas con ácido por ex parellas, pretendentes ou rivais que non só lles causaron laceraciones físicas para sempre, senón que a moitas delas obrigáronas a unha

ASUNTOS SOCIAIS
O estigma dos celos e a vinganza
As profundas marcas nos seus rostros, nos seus pescozos ou nas súas mans non deixan a ninguén indiferente. Son dominicanas atacadas con ácido por ex parellas, pretendentes ou rivais que non só lles causaron laceraciones físicas para sempre, senón que a moitas delas obrigáronas a unha especie de ostracismo para ocultar os seus estigmas e evitar así miradas inquisidoras.

DESTACADOS:.

— O “ácido do diaño”, un produto químico para usos industriais, utilízase como unha arma para saldar contas sentimentais ou entre rivais, ataques dirixidos especialmente contra as mulleres.

— A República Dominicana non conta cun plan integral para axudar a persoas atacadas con este tipo de produto, a pesar de que o seu emprego para accións delituosas expándese como unha epidemia. O uso inadecuado do ácido no país levou penas de ata 30 anos de prisión, a máxima na nación caribeña.

— Natividade López, encargada do Departamento de Previsión da Violencia do Ministerio da Muller, recoñece que soster “dignamente” a unha persoa queimada por ácido ten un prezo alto. “O custo da saúde é moi elevado para que o Estado póidao levar con todo o que iso implica”.

Cauris Calcaño, dominicana de 21 anos, é unha das decenas de vítimas desfiguradas polo “ácido do diaño”, como popularmente coñécese na República Dominicana a este produto que se utiliza regularmente para desatascar tubaxes, pero tamén como arma letal para agredir a persoas, en especial mulleres.

O 8 de marzo deste ano, cando o mundo celebraba o Día Internacional da Muller, Cauris sentía en carne viva os efectos do ácido, cuxa venda ao público está prohibida no país caribeño, aínda que se segue comercializando de maneira exclusiva para procesos industriais ou para empresas de servizos.

O seu ex marido, de 30 anos, provocoulle supostamente queimaduras no rostro e na cabeza, e lle derritió boa parte das costas ao asperxerlle aquel día “acedo do diaño”, despois de que se negase a retomar unha relación de tres anos que terminou polas constantes agresións físicas e verbais que recibía do seu compañeiro, a quen se uniu tras catro anos de noivado, relata a muller a Efe-Reportaxes.

Ese día, a moza estaba sentada xunto á súa nai e uns nenos na galería da súa casa paterna no municipio de Sánchez, na turística provincia de Samaná (245 quilómetros ao nordés dominicano) cando o seu agresor chegou por sorpresa e, sen mediar palabra, lanzoulle un recipiente con este químico.

Todo foi por celos, uns celos “enfermizos” que aumentaron cando Cauris matriculouse na Universidade para estudar Educación Inicial, carreira que continuará a pesar de todo. “Teño que seguir para adiante”, asegura.

Cauris Calcaño explica que “nunca” antes escoitara falar do popular ácido, aínda que temía que o seu ex marido fixéselle o peor. De feito, xa llo advertiu. Un día díxolle que lle faría algo “que os mesmos cans” teríanlle ” noxo”, comenta a muller, que trata de reporse psicoloxicamente deste drama.

A moza recibe agora asesoría legal por parte do Ministerio da Muller que, en parte, trata de remediar a falta de intervención do sistema xudicial local, que non actuou cando a muller se querelló contra o seu agresor o 28 de febreiro, nove días antes do suceso.
“Se o fiscal fixese algo cando fun a denuncialo, el non me agrediu, porque estaría nese momento preso”, lamenta.

Este caso é similar ao de Leoncia Valdez, de 26 anos, cuxo ex marido e pai da súa filla de cinco anos lle desfiguró o rostro con ácido tras ameazala varias veces con matala, porque tamén se resistía a regresar con el tras anos de agresión física.

Sentada nos corredores do Hospital Docente Pai Billini, en Santo Domingo, á espera dunha nova intervención cirúrxica nunha xornada gratuíta de cirurxía por parte de médicos locais e estadounidenses, Leoncia narra a Efe-Reportaxes o drama que vive pola situación, acentuada polos seus limitados recursos económicos.

“Isto non é normal…A xente non me trata igual”, confesa a muller que, a diferenza de Cauris Calcaño, non recibiu ningún tipo de axuda ou asesoría estatal.

Tampouco a recibiu Katy da Cruz, quen, do mesmo xeito que Valdez, espera nos corredores do mesmo centro médico outra intervención, esta vez para tratar de salvar a visión nun dos seus ollos, severamente afectado pola sustancia que lle lanzou a nai, unha irmá e unha tía dunha “rival” da súa filla.

Da Cruz perdeuno todo tratando de mellorar o dramático aspecto do seu rostro, e, aínda por riba, o seu marido abandonouna tras o incidente. “Só me conformo con chorar”, expresa a muller, quen asegura haber buscando axuda “por todo os sitios”, pero que os resultados foron infrutuosos. As súas agresoras foron apresadas, pero saíron de prisión pouco despois, tras o pago dunha fianza.

Esther Jiménez, de 28 anos, é outra dominicana marcada polo ácido e, do mesmo xeito que Katy perdeuno todo tratando de remediar o seu desfigurado aspecto físico. Esta muller, nai de tres nenos, perdeu o nariz, un ollo e parte da boca tras ser asperxida con ácido por un descoñecido a noite do 27 de xullo de 2011.

Jiménez atopábase aquela fatídica noite no seu lugar de traballo, unha cafetaría na localidade de Palmarito, no norteño municipio de Bonao (a 85 quilómetros da capital dominicana) cando un home sen identificar presentouse ao lugar e sen mediar palabra lanzoulle o produto, que lle desfiguró completamente o rostro.

Hoxe, tras seis operacións, prostrada na súa cama e sen ningún tipo de axuda, a muller decidiu porse “en mans de Deus” porque xa non sabe ?que máis facer” e os médicos da capital, onde se traslada tres veces á semana, danlle poucas esperanzas.

A única axuda que recibiu Jiménez é a pel para os enxertos que doou o Despacho da Primeira Dama do país.

E é que a República Dominicana non conta cun plan integral para axudar a persoas atacadas con este tipo de produto, a pesar de que o seu emprego para accións delituosas expándese como unha epidemia. O uso inadecuado do ácido no país levou penas de ata 30 anos de prisión, a máxima na nación caribeña.

No país tampouco hai cifras exactas do número de persoas queimadas por ácido, pero os hospitais rexistran miles de cifras nos últimos anos, segundo reportes de medios locais.
Isto explícase porque moitas das vítimas, en particular mulleres, non denuncian os seus casos, especialmente por temor a ser atacadas novamente polos seus agresores, explica a Efe-Reportaxes Natividade López, encargada do Departamento de Previsión da Violencia do Ministerio da Muller.

No entanto, tamén recoñece que soster “dignamente” a unha persoa queimada por ácido ten un prezo alto. “O custo da saúde é moi elevado para que o Estado póidao levar con todo o que iso implica”, apostila López.

Para a especialista, a queima por este tipo de sustancia, que ela tacha de “desgraza”, tradúcese “nunha morte emocional” que, admite, condena á vítima “a unha tortura permanente”.

Esther JimŽnez, de 28 a–os, es otra dominicana marcada por el ‡cido del diablo.
Esta mujer madre de tres ni–os perdi— la nariz, un ojo y parte de la boca tras ser rociada con ‡cido por un desconocido la noche 27 de julio de 2011.
JimŽnez se encontraba aquella fat’dica noche en su lugar de trabajo, una cafeter’a en la localidad de Palmarito, en el norte–o municipio de Bonao (85 kil—metros de la capital dominicana) cuando un hombre sin identificar se present— al lugar y sin mediar palabra le lanz— el producto que le desfigur— completamente el rostro.
Hoy, tras seis operaciones, postrada en su cama y sin ningœn tipo de ayuda, la mujer ha decidido ponerse “en manos de Dios” porque “ya no se quŽ m‡s hacer” y los mŽdicos de la capital, a donde se traslada tres veces a la semana, le dan pocas esperanzas.
EFE/Orlando Barr’a

Esther JimŽnez, de 28 a–os, es otra dominicana marcada por el ‡cido del diablo, junto a uno de sus hijos.
Esta mujer madre de tres ni–os perdi— la nariz, un ojo y parte de la boca tras ser rociada con ‡cido por un desconocido la noche 27 de julio de 2011.
JimŽnez se encontraba aquella fat’dica noche en su lugar de trabajo, una cafeter’a en la localidad de Palmarito, en el norte–o municipio de Bonao (85 kil—metros de la capital dominicana) cuando un hombre sin identificar se present— al lugar y sin mediar palabra le lanz— el producto que le desfigur— completamente el rostro.
Hoy, tras seis operaciones, postrada en su cama y sin ningœn tipo de ayuda, la mujer ha decidido ponerse “en manos de Dios” porque “ya no se quŽ m‡s hacer” y los mŽdicos de la capital, a donde se traslada tres veces a la semana, le dan pocas esperanzas.
EFE/Orlando Barr’a

Texto: Marta Florián
Fotos: Orlando Varría

Marta Florián
PÉS DE FOTO:
1.- Esther Jiménez é axudada por familiares na súa casa. Esta muller nai de tres nenos perdeu o nariz, un ollo e parte da boca tras ser asperxida con ácido por un descoñecido. EFE/Orlando Varría
2.- O Departamento de Previsión da Violencia do Ministerio da Muller recoñece que soster "dignamente" a unha persoa queimada por ácido ten un prezo alto. Unha vítima descansa na cama do hospital atendida por unha enfermeira.EFE/Orlando Varría
3.- A dominicana Esther Jiménez, de 28 anos, xunto a un dos seus fillos.
EFE/Orlando Varría

Autor

Xornal Galego
ADMINISTRATOR
PROFILE

Posts Carousel

Leave a Comment

You must be logged in to post a comment.

Autor