VALORACIÓNS DAS XORNADAS SOBRE COPARENTALIDADE DA EGAP (OBXECTIVAS E SUBXECTIVAS) DA XORNADA SOBRE A COPARENTALIADE COA ESCOLA GALEGA DE ADMINISTRACIÓN PÚBLICA (EGAP) Primeiro as felicitacións a Abel aínda que máis xente botara unha man. Ao meu xuízo un moi bo traballo e organización que non levou poucas horas e dedicación. O número de persoas
VALORACIÓNS DAS XORNADAS SOBRE COPARENTALIDADE DA EGAP
(OBXECTIVAS E SUBXECTIVAS)
DA XORNADA SOBRE A COPARENTALIADE
COA ESCOLA GALEGA DE ADMINISTRACIÓN PÚBLICA (EGAP)
Primeiro as felicitacións a Abel aínda que máis xente botara unha man. Ao meu xuízo un moi bo traballo e organización que non levou poucas horas e dedicación.
O número de persoas asistentes superou con creces as 100 persoas entre as que destacaban;
—16% de homes e 84% de mulleres,
—33 persoas educadoras ou traballadoras sociais, 26 psicólogas, 6 avogadas, e unha mestura de mediadoras, xuristas, técnicos de igualdade e persoal de CIM,
—máis de 50 proveñen da administración local, 39 da autonómica, 14 de xustiza, …
O máis negativo: os medios de comunicación nin apareceron polo que unha vez máis hai que dicir que coma sempre van ao seu aire e obedecendo o que lles ditan.
En canto aos contidos das xornadas lembrar que foron unha readaptación da negativa da Xunta de debater sobre as competencias de Galicia neste asunto. Con todo e dende o meu punto de vista, considero un nivel alto o contido e interese do alí falado aínda que con excepcións.
Tanto o presidente do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia como o Fiscal Xefe non prepararon a súa participación na xornada nin destacaron por nada especial na súa disertación.
Non ocorreu o mesmo coa xuíza de Barcelona que demostrou que Cataluña xa é un país distinto: entrevístanse privadamente con pais e nais e danlles a entender o que hai incidindo na necesidade de que cheguen a acordos e se comprometan na coparentalidade. Consideran que a xustiza de familia debe funcionar como un instrumento para a pacificación familiar, procurando tutelar os dereitos de todas as persoas -nen@s e proxenitores afectad@s, ao tempo que recalcan a responsabilidade principal que teñen pais e nais en procurar poñerse de acordo para elaborar o plan de parentalidade. E teñen unha linguaxe que procura ser máis respectuosa con tod@s .Por exemplo “sistema de relacións” (no lugar de “custodia”), “pais e nais no tempo que lles corresponde estar cos seus fill@s” (no lugar de “visitas”), “corresponsabilidade parental” (en lugar de “custodia compartida”), “contribución ás necesidades dos fill@s” (en lugar de “pensións de alimentos”). Recomendan ter un calendario común das vida e actividades dos menores, e tamén unha conta corrente común onde se ingresen as achegas de cada proxenitor/a e onde se carguen todos os gastos, así como previsións acordadas para cada unha das novas etapas educativas. Pero non dubidan tampouco en impoñer sancións a aquel proxenitor ou avogado -sinalando que habitualmente os avogados separan, e que o mellor é que os temas en discordia se traten e resolvan a través da mediación- que impida ou faga un mal uso das súas atribucións. A coparentalidade é a moeda de uso en case a metade das separacións.
A xuíza ex de familia e agora xuíza de violencia contra a muller sobresaíu ao meu parecer, polo feito de destacar o papel de ambos proxenitores e non supoñer e sospeitar, como fan algunhas, da maldade de todos os homes.
José Luís Seoane, da Audiencia da Coruña resalta por ter preparado a súa intervención e por ser moi consciente da realidade sendo proclive á cc.
Tanto Martinón (pediatra), como Mª Jesús (psiquiatra) como Loli -para nós- profesora de psicoloxía, destacaron o factor de protección para o neno que supón que pais e nais continúen logo dunha separación, co coidado e atención dos fillos e fillas ademais de achegar moitísima información máis que interesante imposible de resumir aquí.
Coma sempre, Francisca Fariña moi traballadora deixou claro que os fiscais aquí e agora carecen da debida formación para procurar solucións máis beneficiosas, tanto para os nenos como para os pais e nais. Falou de xustiza terapéutica, un término que non existe na mentalidade dos fiscais galegos salvo excepcións. Expuxo que os divorcios e separacións son unha cuestión de saúde e tamén de dereitos humanos -cando producen maltrato aos fillos e tamén aos proxenitores-, e que os operadores xurídicos en materia de familia deben ter formación multidisciplinar, e estes temas deben ser atendidos por xuíces e fiscais especializados en familia. Indicou tamén -recalcando que non era ningunha “ocorrencia” dela-, que non abonda con falar soamente do interese do menor, e que xustiza de familia debe cuidar tamén o benestar dos proxenitores, porque para ser bos pais e boas nais teñen que estar ben tamén. Lembrou que aínda que os acordos nas separacións alcanzan ao redor do 70% estas separacións non son terapéuticas (a maioría aceptan que a nai sexa a que leve a garda e custodia en exclusiva).
E como últimos apuntes destacar dous aspectos: un, sinalado por Marta, do IMELGA de Pontevedra que falou de casos específicos de conflitos interesados. E dous, o apoio xeralizado á figura do COPAR, ou Coordinador Parental como nova figura a desempeñar un papel destacado nos casos máis conflitivos.
Remarcar que deixamos indicado que non foi posible ver en directo a xornada e agardamos con ter cando menos a posibilidade de recoller a súa gravación.
Por último hai que resaltal que en ningún momento da xornada houbo mención algunha nin tan sequera de xeito indirecto a que a coparentalidade non fora o máis axeitado para nenos e nenas tras unha separación.
Socialmente esta batalla está gañada. Política, xurídica e lexislativamente queda aínda camiño por percorrer.
Nota de prensa da: Asociación Galega de Pais e Nais Separados
Leave a Comment
You must be logged in to post a comment.